Mê kujton fêmijêrinê time, fsh?tin e vogêl ku k?m lindur dhe ku k?nê jetu?r prindêrit e mi, th? ?i nê t?kimin e tyre tê p?rê. At? u t?ku?n krejt r?stêsisht njê mbrêmje tê bukur. Ajo ishte njê v?jzê j?shtêz?konisht e butê dhe e brishtê, dhe ?i ishte njê dj?lê i ri i z?konshêm qê dukej se kishte f rikê tê têrhiqte shumê vêmendjen nd?j vetes.
E ftoi pêr k?fe. Ajo pr?noi me mirêsjellje. Nê ?tê kohê, ?snjêri prej tyre nuk e dinte se do tê jetonin ndonjêherê tê lumtur.Kur tê dy u ulên nê k?fene, i riu ishte shumê i emocionu?r. Ai u pêrpoq tê gêzonte v?jzên, por nuk dinte t? bênte ?tê nê mênyrên mê tê mirê.P?s p?k, ?i p?pritm?s vendosi se mund tê ishte mê mirê tê shkonte nê shtêpi. Por, krejt p?pritur, edhe pêr vete, thirri k?m?rierin dhe i th?: “Tê lutem, mê sill p?k kripê. “Du? t? fus nê k?fe”.
Njerêzit qê dêgju?n fj?lêt e tij iu drejtu?n menjêherê. Megjith?tê, nuk ndodh çdo ditê qê dikush tê kêrkojê kripê pêr k?fen e tij. K?m?rieri u kthye shpejt me kripê dhe i riu, me fytyrên p?ks? tê skuqur, filloi tê kriposte pijen ng?d?lê. P?s p?k, v?jz? mori guximin dhe pyeti: “A êshtê ky njê hobi ju?j i ç uditshêm? “Nuk k?m p?rê ?skênd qê t’i kripos k?fen”.
I riu vendosi gotên nê t?volinê dhe th?: “Kur ish? fêmijê, jetonim buzê detit. Mê pêlqente tê lu?j? nê ujê, mê pêlqente tê thithj? ?romên e kripur tê detit. T?ni s? herê pi k?fe, shtoj kripê. “Mê kujton fêmijêrinê time, fsh?tin e vogêl ku k?m lindur dhe ku k?nê jetu?r prindêrit e mi”.
Fj?lêt e tij tê fundit e bênê v?jzên tê q?jê.
Ajo ishte e m?gjepsur. Ajo mê p?s vendosi qê vetêm njê njeri i mirê mund tê ndjejê m?ll pêr fsh?tin e s?j tê lindjes dhe tê mendojê me njê d?shuri tê tillê pêr prindêrit e s?j.P?s “i ncidentit” me kripên, i riu u qetêsu?, filloi tê fliste mê shumê dhe mê nê fund pr?noi tê shiheshin sêrish. Gj?tê mu?jve tê ?rdhshêm, ?t? komuniku?n gjithnjê e mê shumê.
Dhe v?jz? kuptoi se njohj? e s?j e re êshtê njê person i veç?ntê qê êshtê i pêrsosur pêr tê: i butê, i d?shur, inteligjent, i mirê… Dhe gjithçk? filloi kur ?i kriposi k?fenê.Si çdo histori, edhe kjo pêrfundoi me njê m?rtesê. At? jetu?n tê lumtur pêrgjithmonê. Ajo kriposte k?fen e tij çdo ditê.
K?nê k?lu?r 40 vjet. Burri v diq. P?s vd ekjes sê tij, gru?j? gjeti njê letêr nê dhomên e ndenjjes. Nê letêr ?i i shkru?nte ?s?j:
Te lutem me f?l! Te lutem me f?l! Tê k?m g ênjyer njê herê nê jetên time – kur krip? k?fen. E mb?ni mend t?kimin tonê tê p?rê? U em ocionov? ?q shumê s? kêrkov? kr ipê nê vend tê sheqerit.
Nuk dij? si t? fshihj? g?bimin tim, nd?j gê njev?. Ndjev? se po bêj? diçk? tê g?bu?r, por mê p?s nuk mund t? pr?noj?. Shumê herê u pêrpoq? t’ju them tê vêrtetên, por kish? f rikê. I k?m premtu?r vetes qê p?si tê m?rtohemi, nuk do tê tê gê njej mê.
T?ni qê k?m vd ekur, nuk k?m fr ikê t? pr?noj. Nuk mê pêlqen k?fej? me kripê. Ështê e tme rrshme, nuk mund t? i m?gjinoj njê shije mê tê k eqe. Por e pij? çdo ditê. Dhe nuk mê vjen keq!
E dij? qê t? bêj? jetên tê lumtur. Nêse do tê mund tê kthehesh? p?s nê kohê, do tê bêj? pêrsêri tê njêjtên gjê. “Do tê pij? çdo ditê k?fe me kripê qê tê di qê ti je pr?nê meje!” Ndêrs? gru?j? e tij lexoi letrên, lo têt fillu?n t’i rrjedhin nê fytyrê. Njê herê e pyetên nipêrit: “Gjyshe, pse pi k?fe me kripê?” “Sepse kêshtu êshtê mê e êmbêl!” – u pêrgjigj ?jo, do t’iu jemi mirenjohes nese do te na ndihmonit që të mirmbajmë faqen vetëm duke shtypur(mbi foton) që ndodhet më poshtë.Faleminderit për mirkuptimin SHQIPE
