Një ngjarje sa komike aq edhe tronditëse vjen nga fshati Gjinar i Elbasanit, ku një fshatar vendosi të ndjekë një metodë jo fort konvencionale për të rritur rendimentin e prodhimit të tij bujqësor. Në përpjekje për të mbjellë patate të mëdha dhe të shijshme, ai përdori fekale njerëzore si pleh, duke besuar se kjo metodë do të përshpejtonte rritjen dhe do të riste madhësinë e prodhimit.
Gjatë gjithë sezonit të rritjes, fshatari u kujdes me përpikëri që të ushqente tokën me “pleh të freskët”, duke mos marrë parasysh pasojat që kjo mund të kishte për cilësinë e prodhimit dhe për shëndetin e konsumatorëve.
Por momenti i të papriturës erdhi në kohën e korrjes. I lumtur dhe krenar, ai nisi të shkulë patatet një nga një, i grumbulloi dhe i përgatiti për përdorim në familje. Në provën e parë, ai vendosi t’i skuqte disa, por çudia nuk vonoi të shfaqej: patatet kishin një erë të padurueshme dhe një shije të hidhur, të ngjashme me substancën që ishte përdorur për t’i plehëruar – fekalet.
Edhe pse shija dhe aroma ishin të papranueshme, fshatari vendosi të mos e hidhte mundin e tij dëm. Në vend që t’i asgjësonte, ai i çoi në tregun e Elbasanit dhe i shiti me një çmim të ulët, duke mos paralajmëruar askënd për metodën e prodhimit apo për aromën aspak të zakonshme të tyre.
Historia ka qarkulluar së fundmi në rrjetet sociale dhe ka ngjallur reagime të forta. Shumë qytetarë shprehen të indinjuar nga papërgjegjshmëria e fshatarit dhe ngrejnë shqetësime serioze për mungesën e kontrollit sanitar dhe ushqimor në tregjet lokale.
Ngjarja ngre një pikëpyetje të madhe mbi praktikat bujqësore në zonat rurale dhe standardet e sigurisë ushqimore në vend. Ekspertët e bujqësisë dhe të sigurisë ushqimore paralajmërojnë se përdorimi i fekaleve njerëzore pa përpunim sanitar në bujqësi mund të sjellë rrezik të lartë të kontaminimit të produkteve dhe sëmundje infektive për konsumatorët.
Për momentin, nuk ka ende reagim zyrtar nga autoritetet lokale apo institucionet përkatëse për rastin në fjalë, por rasti i “patateve me aromë të pazakontë” në Gjinar mbetet një alarm për rëndësinë e edukimit bujqësor dhe kontrollit të produkteve para se ato të shiten në treg.
Në fund, kjo histori mbetet një ironi e zymtë e realitetit rural, ku mungesa e njohurive dhe e kontrollit mund të sjellë pasoja të papritura – jo vetëm për fermerët, por edhe për konsumatorët e pafajshëm që blejnë me besim nga tregu, do t’iu jemi mirenjohes nese do te na ndihmonit që të mirmbajmë faqen vetëm duke shtypur(mbi foton) që ndodhet më poshtë.Faleminderit për mirkuptimin SHQIPE
